Birkaç gün önce Ankara’da 10 yaşındaki bir çocuk yirmi sokak köpeği tarafından saldırıya uğrayarak ağır yaralandı. Oğlunu yoğun bakımda gören babası “Köpekler oğlumu, parçalamamışlar, yemişler,” demiş.
Ne acı! Bir ana baba için çok büyük acı. Sabah çocuğunu okula gidiyor diye uğurluyorsun. Bir de bakıyorsun ki bu haber geliyor.
Ya o çocuğun korkusu. Bedeninde engel yaratacak bir iz kalacak belki de. Ya ruhunda oluşacak izler? Sadece o çocuk mu var yollarda okuluna giden? Ya diğer çocuklar? Korkuları. Onların aileleri, korkuları.
Hayvanları elbette seviyoruz. Küçükken beni kovalayıp burnunun topuğuma değdiğini hissettiğim mahallemizin köpeğinden beri köpeklerden korksam da her canlının yaşamına saygı duyan biriyim. Bir meyveden çıkan kurdu bile ne yapacağımı bilemem. Ama bu konuda önlem alınması gerekiyor. Duyduğumuz yöntemlerle değil ama. Hiçbir cana kıyılmadan, götürüldükleri yerlerde en iyi koşullarda yaşam haklarına saygıyla hayvanların barınmaları sağlanabilir.
Sokak köpekleri konusunda şikayetler çok. Hatta duyduğumuz bir şikayet karşısında köpeklerin kısırlaştırıldığı belirtilince şikayet edenin, ısırma ve kısırlaştırma arasındaki bağlantıya nasıl amiyane yanıt verdiğini hepimiz biliyoruz sanırım.
Biz de akşamları çok tenha olan uzun bir caddenin sonunda otururken kaç kez sokak köpekleri ile muhatap olmuştuk. En sonunda çare olarak köpek kovucu bir alet alıp sorundan kurtulmuştuk. Böylece oğullarımda aklım kalmamıştı.
Buraya kadar yazdıklarım konunun asıl yönü değil. Asıl sorun, bu çocukların karanlıkta okula gitmek zorunda kalmaları. 2016’dan beri enerji tasarruf amacıyla uygulanan yaz saatiyle nasıl tasarruf yapıldığını benim aklım almıyor. Gün ışığından daha fazla yararlanmak için yapılan bu uygulamada hava saat 8.20 gibi anca aydınlanıyor. Yataklarından kalkan insanların o saate dek ne kadar elektrik harcayacağı ortada. Bizin aklımız ermiyor diyelim, yıllardır yaz-kış uygulamasını düzenli uygulayan ülkelere ne demeli?
Yazmış, kışmış dememeli. Bir an önce bu karanlıktan sıyrılmalı, daha çok çocuğumuzdan kötü haber almamalı, ailelerin yüreğini kor ateşlerde bırakmamalıyız.
Tabii köpekleri telef etmeden.
Ceyda Sevgi Ünal
